นักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์ มจพ.ภูมิใจในรั้ว แสด-ดำ เพราะอยากเป็นช่างเหมือน”พ่อ”

ผมชื่อ นายวชิรเมษฐ์   กุลธนาเรืองนนท์   ชื่อเล่น เจ๋ง  ปัจจุบันศึกษาอยู่ระดับปริญญาตรี ชั้นปีที่ 1 สาขาภาควิชาเครื่องกล  โรงเรียนเตรียมวิศวกรรมศาสตร์ ไทย-เยอรมัน   มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ (มจพ.) ซึ่งโรงเรียนเตรียมวิศวกรรมศาสตร์ ไทย-เยอรมัน     มจพ. จัดได้ว่าเป็นโรงเรียนเตรียมวิศวกรรมศาสตร์ ไทย-เยอรมัน   ว่าเป็นการจัดการเรียนการสอนต่ำกว่าระดับปริญญาตรี เป็นหลักสูตรเตรียมวิศวกรรมศาสตร์ ซึ่งขณะนี้เปิดรับนักเรียนระดับ ม.3 เข้าเรียนต่ออีก 3 ปี เพื่อเตรียมความพร้อมที่จะเข้าศึกษาต่อในสาขาวิศวกรรมศาสตร์และเทคโนโลยี   หลักสูตรเตรียมวิศวกรรมศาสตร์  เป็นหลักสูตรแห่งแรกในประเทศไทยที่พัฒนาหลักสูตรให้รองรับและสอดคล้องกับการที่จะไปศึกษาต่อในสายวิศวกรรมศาสตร์และเทคโนโลยี   ซึ่งตรงกับความต้องการของภาคอุตสาหกรรมและสอดคล้องกับการปฏิรูปการศึกษาของประเทศไทย

ผมจบชั้นมัธยมศึกษาปีที่  3  จากโรงเรียนสุคนธีวิทย์   จังหวัดนครปฐม   ผมอยากเรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์เพราะผมอยากมีความป็นช่างติดตัวเหมือนพ่อของผม  ผมจึงตั้งใจเรียนคำนวณ  เพื่อสอบเข้าเตรียมวิศวกรรมศาสตร์  และได้เข้ามาเรียนสมความตั้งใจ  ผมจึงตั้งใจเรียนเพราะมีทั้งทฤษฎีและปฏิบัติ  ผมได้หาเวลาว่างทำกิจกรรมและโชคดีที่ผมไปพบชมรมทำหุ่นยนต์  (IPES) ซึ่งเป็นชมรมที่ทางมหาวิทยาลัยสนับสนุนกิจกรรม  เพื่อเตรียมพร้อมกับการเข้าร่วมเป็นประชาคมอาเซียน  ผมได้ฝึกทำหุ่นยนต์กับเพื่อนๆ  จนสามารถคว้าแชมป์ประเทศไทยในการแข่งขันหุ่นยนต์ SUMO ในรายการ WRG  (World Robot Game)  และได้รับโอกาสไปแข่งขันต่อที่ประเทศอินโดนีเซีย  โดยได้รับการสนับสนุนค่าใช้จ่ายจากทางมหาวิทยาลัยและ  WRG  ซึ่งเป็นการแข่งขันระดับนานาชาติประจำปี  2559  โดยได้รับรางวัลรองชนะเลิศอันดับ1 (เหรียญเงิน)  ประเภท  Sumo Robot  รุ่น  Senior-Re  (ซูโม่บังคับวิทยุ)   มีผู้เข้าร่วมการแข่งขันทั้งหมดกว่า 350 คนจาก 5 ประเทศ  ได้แก่  อินโดนีเซีย  ฟิลิปปินส์  สิงคโปร์  เวียดนาม  และประเทศไทย  ณ.เมืองบันดุง  ประเทศอินโดนีเซีย  เมื่อวันที่  24-27  สิงหาคม  2559

จากกิจกรรมในมหาวิทยาลัย ระดับประเทศ และก้าวสู่เวทีระดับชาติ ถือเป็นประสบการณ์นอกห้องเรียนที่ฝึกฝนให้เราได้ใช้โอกาสและฝีมือพิสูจน์กับคู่แข่งที่มาจากหลายประเทศได้  โดยเฉพาะภาษาอังกฤษ  ซึ่งเป็นภาษาที่สำคัญของอาเซียนในการสื่อสารระหว่างกัน  ผมคิดว่า  จะหาเวลาว่างเพิ่มพูนความรู้ต้องรีบเรียนรู้ภาษาอังกฤษ  เพื่อรับมือกับสถานการณ์ในอนาคต  เช่น  โอกาสในการหางานทำในอาเซียนหากเราพูด  เขียน  อ่าน  คล่อง  โอกาสและช่องทางการทำงานก็ไม่ได้ไกล

ผมต้องขอขอบคุณมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ (มจพ.) ,  อาจารย์ที่ปรึกษา ,  และเพื่อนร่วมทีมเป็นอย่างมาก  ที่ทำให้ผมได้รับโอกาสที่ดีต่อมาคือ  ท่านอธิการบดี ศาสราจารย์ ดร.สุชาติ  เซี่ยงฉิน  ได้ให้ทุนการศึกษา  จำนวน 2 ภาคการศึกษา  จากเงินพัฒนาวิชาการ  ประเภทสร้างชื่อเสียงดีเด่นให้มหาวิทยาลัย  ทำให้ผมมีกำลังใจเป็นอย่างมากที่จะพัฒนาตนเองต่อไปอีก 

การได้เข้ามาศึกษาที่นี่เพียง 2 ปี  ทำให้ผมได้รับประสบการณ์มากมายทั้งในมหาวิทยาลัยและการเดินทางไปต่างประเทศ  ทำให้ได้เห็นความจำเป็นของภาษาอังกฤษ , ได้เรียนรู้วัฒนธรรม , อาหาร , สภาพการดำเนินชีวิตของชาวอินโดนีเซีย  และที่สำคัญ  ได้มิตรภาพจากเพื่อนอีก 4 ประเทศในกลุ่มอาเซียน  ที่มาเข้าร่วมการแข่งขัน

ผมอยากที่จะเรียนรู้เพิ่มขึ้นตลอดเวลา  และพร้อมที่จะถ่ายทอดการทำหุ่นยนต์ให้กับรุ่นน้องต่อไป  เพื่อทำตามคำขวัญของ มจพ.ที่ว่า “ตามรอยพ่อ  สานต่อวัฒนธรรม  สร้างสรรค์งานวิจัย  ก้าวไกลอย่างยั่งยีน”